vrijdag 3 mei 2019

Vesuvius, Napels en naar huis!

De laatste dag in Italië alweer!
We beginnen rustig aan met om 9.00 uur een ontbijt.
Daarna pakken we de spullen bij elkaar en verlaten Gocce di Capri.


Het vliegtuig vertrekt pas om 21.30 uur, dus we hebben nog aardig wat tijd door te brengen.
We besluiten de Vesuvius te bezoeken, dat ligt mooi op de route richting Napels.
Vanuit Boscoreale, volgen we de bordjes 'Vesuvius', tot we op een gesloten hek stuitten.
In verband met brandgevaar, kunnen we niet verder. Inderdaad zijn alle bomen zwartgeblakerd.



Bij de afslag Ecolano (Herculaneum) proberen we het nogmaals en hier kunnen we wel doorrijden.
Op 3 km afstand van de top moet je je auto parkeren en kun je vandaar of lopend verder of met een shuttlebusje naar 1 km van de top gebracht worden. Wij kiezen voor dat laatste.



De naam Vesuvius komt van het woord 'fest' wat rook betekent, heeft een diameter van 8 km en een hoogte van 1281 meter.


Het wordt gezien als een van de meest gevaarlijke vulkanen ter wereld, omdat er 3 miljoen mensen in de buurt wonen. Daarmee is dit gebied het dichtstbevolkte vulkanische gebied ter wereld.

Na het afrekenen van 10,- p.p. mogen we aan de klim beginnen.
En dat valt nog best een beetje tegen. Het is behoorlijk steil en je glijdt makkelijk weg in het losse grind (vooral bij de afdaling).


Af en toe is er uitzicht tussen de wolken.



Op 18 maart 1944 vond de laatste eruptie van de Vesuvius plaats. Hierbij werden een aantal dorpen verwoest.
Sinds die tijd vertoont de vulkaan geen activiteit meer en is dus een slapende vulkaan. Het is niet waarschijnlijk dat er in de nabije toekomst een eruptie komt, toch wordt dat angstvallig in de gaten gehouden door het Osservaturio Vesuvio en staat er overal apparatuur en rijden er mensen in autootjes de Vesuvius op en af en doen daarmee vast heel belangrijk werk.


Op sommige punten zie je damp uit de aarde opstijgen. 


Op de een of andere manier had ik een soort donker gat verwacht, waar je in de diepe iets vloeibaars zou zien. Dus wat dat betreft viel het wel wat tegen ;-)







Inmiddels was het ruim 15.00 uur geweest, dus lustten we wel wat. 
Op een terras met prachtig uitzicht, kwamen we weer bij van dit avontuur.





Daarna hadden we niet veel zin meer om nog van alles te ondernemen. We reden daarom maar vast richting de luchthaven.
De auto werd volgetankt en daarna ingeleverd. Dat ging heel wat sneller dan een week geleden ;-)


Rond 17.00 uur waren we op het vliegveld.


Tegen 19.30 uur konden we inchecken en door de security.
Helaas had onze vlucht een half uur vertraging, maar konden we vervolgens wel in een rechte lijn naar Amsterdam vliegen en met een gunstige wind, waren we uiteindelijk 7 minuten later dan de planning op Schiphol





Om 2.45 uur was ik weer veilig en wel in de Lijsterbesweg.

donderdag 2 mei 2019

Sorrento

Vandaag stond een bezoek aan Sorrento op de planning.
Na het ontbijt vertrokken we richting die plaats, gelegen aan het zuidelijk uiteinde van de Golf van Napels op een tufstenen plateau boven zee.

Al snel vonden we een parkeerterrein waar we de auto achterlieten en gingen we te voet verder.



Sorrento is volgens de reisgids een wereldberoemde stad. Dat komt door de vele citroen- en sinaasappelbomen, het milde klimaat en de mythen uit de oudheid en uit een recenter verleden.







Het hart van Sorrento is de Piazza Tasso, vernoemd naar de dichter Torquato Tasso.



Door de Via Luigi Maio lopen we naar de haven, de Marina Picola.
Met een trap dalen we af naar deze nieuwere haven, waar ook veerboten aanleggen en veel terrassen en zelfs een paar strandjes zijn.









Je kunt met een lift weer omhoog gebracht worden, maar wij gaan natuurlijk opnieuw met de trap (wel een andere, er zijn er meerdere) en komen in de kruisgang van het Convento di San Francesco terecht.








Door de Via Marina Grande komen we uiteindelijk in de visserswijk terecht, met een charmant en sfeervol haventje, de Marina Grande geheten.



Waar we op het terras bij Trattoria Da Emilia (sinds 1947) belanden. Arjen gaat voor gegrilde vis en de rest voor ravioli of spaghetti. 






We lopen nog door wat smalle steegjes en gaan weer terug naar de auto.



De Sedile Dominova zien we vanuit de verte.
Deze met fresco's gedecoreerde loggia uit de 15e eeuw ontleent haar naam aan het feit dat ze vroeger de zetel (sedile) was voor bijeenkomsten van de adel. Nu spelen gepensioneerden kaart en slijten hun leven in de glans van het verleden (aldus de reisgids ;-).





Vanavond aten we opnieuw bij Salvatore & Mafalda en het was weer prima.
Het was een pleasure om ons te leren kennen, aldus de ober.
Wel kreeg ik (Betty) een glas prosecco over m'n rug heen, dus ik ruik wat sterk op het moment ;-)


Morgen begint alweer de reis naar huis...