31/7 Las Vegas

We werden vandaag pas na half tien wakker. Een teken dat we echt goed in het ritme zitten nu. Vandaag stond voor Freek, Arjen en mijzelf Wet 'n Wild op het programma. Lau had geen zin om een waterpark te bezoeken, dus bleef lekker in het hotel. Genoeg mogelijkheden voor vermaak.

Na ons zelfgeproduceerd ontbijtje op de kamer, vertrokken we naar het westen van de stad. W&W was ongeveer 20 minuten rijden.

  

We genoten van de eerste paar glijbanen die allemaal heftige namen als 'Royal Flush Extreme' en 'Canyon Cliffs' hadden. Tijdens de lunch begon het te rommelen in de lucht waardoor alle attracties gesloten werden totdat er een half uur geen ontladingen waren geweest in een cirkel van 10 mijl rondom het park. Helaas hield het onweer niet op en begon het ook nog te regenen en waren we genoodzaakt terug te gaan naar ons hotel.

Ondertussen had Lau in de kamer de was gedaan en stond ze, toen wij terugkwamen, klaar om naar de gym te gaan. Omdat we verder toch niets gepland hadden, ben ik gezellig meegegaan. Het was een opvallend kleine fitnessruimte voor hoe groot alles verder is in dit hotel. Waarschijnlijk komt men hier niet om workouts te doen.

We relaxten nog even op de kamer en spendeerden de avondmaaltijd bij de Greek Sneek: een (jawel) Grieks restaurant waar ze fijne gerechten serveerden.

 

Morgen staat een rit van ±430 km richting de Grand Canyon op de planning. Tot morgen!

30/7 Palm Springs - Las Vegas

Vanochtend hebben we lekker ontbeten in Palm Springs bij de Starbucks. We zijn ingestapt in onze Kia Sorrento om een flinke rit door de Mojavemoestijn te maken naar Las Vegas. Weer een 40 gradenplus dag, goed dat ie wit en met airco is.

Onderweg hebben we getankt en een Wallmart bezocht om een assortiment van brood en bagels appels, kaneel en een jerrycan water tot en met beef jerky en energydrankje in te slaan.

Op het eerste stuk van de reis via Yucca Valley en TwentyninePalms nog wel het een en ander aan bebouwing en veel slechte en verlaten huisjes en caravans verspreid door het land. Een vrij armoedig deel, die kleine woestijnplekjesz Vervolgens Navajo land in via North Amboyroad door de woestijn. Compleet verlaten en stil! Kelso sanddunes was een tussenbestemming net van de weg af na een uur of twee. Een van de weinige stukken echt zanddduinen in de woestijn. 

Verder is het meer rotsen en met lage dunne struiken begroeide wildernis, zoutvlakten en bergen.

Geen bewoning en alleen zoutwinning op een enkele plek.

Een enorm lange trein met mijnbouwproducten kwamen we nog tegen bij het dorpje Amboy waar we op een stukje route 66 kwamen.

Na de zandduinen van Kelso hebben we de door Lau gesmeerde lunch van brood en jam met water en voor Freek bagels op en hebben we nog zo’n twee uur verder gereden naar Las Vegas.

Bij het enorme MGM grand hotel aan de Strip (Las Vegas Boulevard) reden we de parkeergarage in en checkten in. We hebben kamer 316, 10th floor Grand tower. Het is effe zoeken, je door het casino en de winkeltjes en restaurants heen worstelend op zoek naar je plekje. Je bent hier dan ook niet alleen want er zijn in totaal 6800 kamers in dit hotel. Zo’n 25 restaurants en op 3 plekken Starbucks. Nog los van theaterzalen van Cirque du Soleil enzo en een enorm zwemresort.

 

Met een iced coffee en zelfs appeltjes met kaneel even chillen op de kamer met airco en twee prima queen beds was toen het recept.

Vervolgens hebben we gegeten bij Wolfgang Buck Bar & grill, het gekozen restaurant in ons resort.

Wolfgang had prima Prime Burgers (Freek en Mat), een salade (Lau) en een lekkere stake voor deze vierde gast aan tafel.

Het tweede deel van de avond hebben we met 39 graden nog op de strip gekeken. We zitten naast hotel New York New York waar Freek en ik eerder waren en liepen langs ledigheid en bandeloosheid naar Belagio, het grote hotel met de fonteinenshow.

Inmiddels weer terug in het hotel gaan we tukken. Tot morgen !

29/7 Los Angeles - Palm Springs

We werden voor de wekker wakker, wat betekende dat we al om 10:00 ingepakt in ons stalen ros zaten. De reis liep vandaag via het befaamde Joshua Tree National Park naar het woestijnplaatsje Palm Springs.
 

Het duurde een hele tijd voordat we de agglomeratie rondom LA echt uit waren, maar toen reden we wel echt de woestijn binnen. Waar we aan de Pacifische kust heerlijk konden genieten van temperaturen rond de 25°C, begon de thermometer van onze Kia al snel boven de 100 graden Fahrenheit weer te geven (gelukkig doet de airco het goed). We stopten onderweg bij een supermarktje dat gerund werd door Latino's. Hier waren veel producten met enkel Spaanse opschriften op de verpakking. Wij kochten 2 gallons water en een fan favorite: beef Jerky. Dunne stukjes gedroogd rundvlees. Genieten.

De rit verliep voorspoedig en na 2,5 uur kwamen we aan bij het Joshua Tree bezoekerscentrum. Hier kregen we uitleg over het park en de meest geschikte route. Joshua Trees zijn eigenlijk geen bomen, maar uit de kluiten gewassen Yucca's; een soort cactus dus. Het zijn werkelijk fascinerende apparaten. Je begrijpt wel waarom U2 er een heel album aan heeft gewijd. Ze zijn vernoemd naar de leider van Israël door Mormoonse pelgrims, die de boom vonden lijken op Jozua die Israel de weg wees (vraag me niet waarom). Verder staat deze woestijn ook vol met allerlei vreemdvormige rotsformaties die allerlei net zo vreemde namen hebben.  Ze zijn over een hele lange tijd gevormd door vulkanische activiteit en erosie. Het was een spectaculair gezicht.

 

We reden verder en kwamen met zo'n drie kwartier aan in het stadje Palm Springs. Inmiddels was het kwik gestegen tot 45°C. Dit mocht de pret niet drukken, want in het hotel, vlak naast onze kamer, ligt een prima zwembad. Volgens een andere Nederlander die hier verblijft voelde het water aan 'als pis'. Het was inderdaad redelijk warm. Desalniettemin, zijn we het met elkaar eens dat het klimaat hier fijner is dan in Nederland vorige week.

We nuttigden een fijn Mexicaans diner bij El Patron (taco's of burrito met churro's na) en gingen daarna weer terug naar het hotel. Lau en ik namen nog even een duik, het zwembad is tot 23:00 open. Dat is mooi, want volgens de voorspelling is het dan nogsteeds 36°C. Morgen gaan we net als Jozua weer verder naar de woestijn, alleen gaan wij dan naar Vegas.

 

28/7 Los Angeles

Vandaag was een acclimatisatiedagje. We nuttigden ons ontbijtje terwijl we ons verbaasden over de koolhydraat- en caloriewaarden van alles wat er uitgestald stond. Daarna stond de kerk op het programma. Althans, 'kerk', ik had de website van deze gemeente niet goed gelezen. De methodistenkerk waar we de ochtenddienst meemaakten, bleek niet een intercongregational, maar een interfaith gemeenschap te zijn. Er was wel een dominee, maar die vond het ook wel mooi dat er moslims, boeddhisten, hindoes en alle andere smaken meededen in de dienst. Dit betekende concreet dat er bij de reading niet alleen een gedeelte uit de brief van Jacobus, maar ook Buddha-quotes voorbij kwamen. Het was vrij bijzonder om mee te maken. Moraal van het verhaal: goed de website doorspitten voordat je naar een kerk gaat. 

Na de 'dienst' gingen Freek en Arjen terug naar het appartement waar door Freek met een geleende tang de stekker van de ventilator werd gefixt waarna er fijn in koelte kon worden gerelaxt. Ik ging met Lau via een chique straat naar de Santa Monica Pier. Onderweg aten we brood en soep bij het Dogtown Cafe waar binnen vintage surf- en skateboards stonden uitgestald.

 

De pier is een drukke plek met straatartiesten en voedselkraampjes en ook een compleet pretpark. Leuk om te zien en even te zijn, maar verder niet heel bijzonder.

Na een flinke relaxsessie in het appartement gingen we ondanks onze jetlag-ogen nog even ergens wat eten. We aten vegetarisch bij The Butcher's Daughter, een supertrendy tent met allemaal locals, ons aangeraden door Lonely Planet. Freek at pizza, Matthias een kalesalade (i.e. boerenkool maar dan hipper), Lau een bloemkool T-bone en Arjen Pad Thai. Het viel allemaal enurm in de smaak.

 

's Avonds maakten we nog even een avondwandeling (ik een hardlooprondje) en gingen we weer vroeg naar bed. Morgen staat Joshua Tree op het programma!

27/7 Amsterdam - Los Angeles

Even na half negen vertrokken we in een volgestouwde Tiguan naar Schiphol. We namen afscheid van Tanja en stapten moedig de vakantiedrukte van ons aller luchthaven in. Het hele proces van inchecken en security duurde een mooie twee uur, waardoor er niet lang gewacht hoefde te worden op het boarden.

Onze 777-200 'Pont du Gard' was een comfortabele verblijfplaats voor de elf uur durende vlucht. We keken veel films afgewisseld met een potje digitale Zeeslag. Persoonlijk kan ik 'The Lego Movie 2' van harte aanbevelen aan elke familie op zoek naar een leuke film.

Eenmaal op LAX aangekomen, doorliepen we de verplichte checks en werden we uiteindelijk door een quasi-strenge douanier toegelaten tot de Verenigde Staten van Amerika. Het hele huurauto-riedeltje van bus in, bus uit, wachten, 'nee we willen geen extra verzekering', weer wachten tot uiteindelijk wegrijden ondergingen we lijdzaam. De volgende keer willen we een rode Ford Mustang cabrio.

Google Maps bracht ons zonder problemen bij The Ellison Suites in Venice Beach, waar we ons rustig installeerden. Tijdens het boodschappen doen ervoeren we meteen de heerlijke sfeer die in dit buurtje hangt. Op de boulevard stallen lokale artiesten hun kunst uit, er zijn veel skaters op straat en veel gebouwen zijn versierd met allerlei afbeeldingen. De geur van de zeebries smelt samen met allerlei BBQ-aroma's en natuurlijk de kruidige geur van wiet (dat mag hier in California).

Onze verblijfplaats heeft een dakterras van waar je een prachtig panorama over de stad en het strand hebt.

Na ons diner (een prima supermarktbroodje) bewonderden Arjen en ondergetekende de kleuren van de zonsondergang op het strand. Als dit een voorbode is van hoe mooi deze reis gaat worden...