Mardi - presqu'île de Crozon

De wekker liep vanochtend om 8.00 uur af. Om 8.15 uur vertrokken Tanja en ik voor onze ochtendwandeling. Toen we terugkwamen was Jan de tafel aan het dekken en even later kwamen Arjen en Anne Laura aan met een nieuwe voorraad stokbrood, zodat we gelijk konden ontbijten.

Het beloofde vandaag een mooie dag te worden, dus werd het wel eens tijd voor een middagje aan het strand.

Eerst reden we naar een dorpje in het westen van het schiereiland: Camaret-sur-Mer.

Dit mooie plaatsje was ooit een sardinehaven en ging in het begin van de 20e eeuw over op de kreeftenindustrie. De kreeften worden per schip aangeleverd, afkomstig van de kwekerijen langs de Bretonse kust.

De oranje Tour Vauban uit 1689 is het middelpunt van de versterkingen van Vauban rond Camaret. (Vauban -1633-1707- was een Franse maarschalk, hoofd fortificaties en ook Frankrijks grootste militaire bouwer. Hij had een fascinatie voor militaire technieken en schreef over oorlogvoering en politiek). Dankzij deze fortificaties was de vernietiging van de Engels-Hollandse vloot mogelijk, toen deze hier in 1694 aan land probeerde te komen.

 Op dezelfde landtong (Sillon de Camaret) staat ook een kerk: de Chapelle de Notre-Dame-de-Rocamadour die in de 16e eeuw is gebouwd. Hij is genoemd naar pelgrims die hier stopten op hun tocht naar de Eglise de Notre-Dame in Rocamadour, in zuidwest Frankrijk.

Bij storm worden de klokken geluid om zeelieden de weg te wijzen.

Aan het water hebben we ons stokbrood opgegeten, daarna nog wat gewinkeld en een tochtje geboekt voor een vaartocht met een ribboat, a.s. donderdag!

 

We besloten met de auto naar de Pointe de Pen-Hir te rijden. Onderweg, op de weg van Camaret naar Pointe de Tourlinguet, zagen we de Alignements de Lagatjar: 142 naar de zee gerichte menhirs. (De naam 'menhir' is uit het Bretons afkomstig: 'maen' betekent steen en 'hir' betekent hoog). Waarom de menhirs zijn geplaatst, is niet met zekerheid te zeggen. Menhirs werden behalve in steencirkels ook los in het landschap geplaatst. Losse menhirs zouden als heiligdom zijn gebruikt, waar men een religie beoefende.

Daarna reden we verder naar de Pointe de Pen-Hir, die 63 meter hoog is en daarom één van de mooiste uitzichtpunten van Bretagne is. Net onder de punt worden de golven gebroken door een groep rotsen, de Tas de Pois (stapel bonen).

Daarna vervolgden we onze route naar de Cap de la Chèvre. Dit zijn kliffen van ongeveer 100 meter hoog, die als een punt in de zee eindigen en een prachtig uitzicht geven over de baaien van Douarnenez en Morgat.

Hierna reden we weer naar Morgat, waar we de rest van de middag op het strand doorbrachten en daarna opnieuw een pizza aten! Het enige nadeel is dat je 's avonds pas na 19.00 uur in een restaurant terecht kunt. We moeten onze levensstijl dus iets aanpassen: later ontbijten, later lunchen en dus ook later dineren. Een goed voornemen voor morgen!