Vanochtend vertrokken we rond 9.00 uur vanuit Hochkrimml. De sleutel leverden we bij het volgende dorpje in. Helaas moesten we tussendoor nog wel even 8,50 euro per auto aftikken voor de Gerlosstrasse, waar we deze dag geen gebruik van maakten, maar wel net door de tolpoort moesten. Helaas ;-)
We reden richting Innsbruck en gingen bij Mötz van de snelweg af, over de Fernpass richting Hohenschwangau, om een bezoek te brengen aan het slot Neuschwanstein.
Onderweg passeerden we de Holzgauer hangbrug (200 meter lang, 1,20 meter breed en 110 meter hoog). De foto's zijn vanuit de auto gemaakt, dus niet echt van kwaliteit. Je moet wel over redelijk stalen zenuwen beschikken, om hier overheen te durven lopen...
Op internet hadden we al gelezen dat het bij Neuschwanstein erg druk kon zijn. Dat was dus ook vandaag zo. 2 km voor de parkeerplaats stonden we al in de file.
Toen we eindelijk een plekje voor de auto gevonden hadden, was het al 13.00 uur geweest. We besloten alleen naar het slot te lopen en het niet te bezichtigen. Toen we voorbij het kantoortje kwamen waar je een toegangskaartje moest kopen, was de eerste mogelijkheid ook pas tegen 19.00 uur vanavond, dus dat lukte sowieso niet.
Neuschwanstein in Beieren is een kasteel in het dorp Hohenschwangau in de gemeente Schwangau bij Füssen in de Allgäu, gebouwd in de tweede helft van de 19e eeuw in opdracht van (de later krankzinnig verklaarde) koning Ludwig of Lodewijk II van Beieren. Het is het beroemdste bouwwerk van Lodewijk II en met zo'n 1,3 miljoen bezoekers per jaar een van de populairste toeristische attracties van Duitsland. De bouw werd door Ludwig gestart in 1869 en zijn bedoeling was het oprichten van een middeleeuws ridderslot. Het ontwerp van de burcht werd gemaakt door de theaterarchitect en decorontwerper Christian Jank en voor de uitvoering waren Eduard Riedel en Georg von Dollmann verantwoordelijk. De werken aan het kasteel werden bij het overlijden van Lodewijk in 1886 onmiddellijk stilgelegd.
(Afbeelding van internet gejat, zo wilde ik het ook graag op de foto zetten...)
Het kasteel werd oorspronkelijk de Neue Burg Hohenschwangau genoemd, zijn huidige naam kreeg het in 1886 na de dood van Lodewijk. De eerste naam ging terug op de burcht van de heren van Schwangau die zich op dezelfde plaats bevond. De middeleeuwse burcht Schwanstein bevond zich op de plaats van het huidige slot Hohenschwangau.
Ironisch genoeg werd het kasteel, dat gebouwd werd voor één enkele bewoner, zes weken na de dood van Lodewijk II geopend voor bezoekers, en sindsdien is het een Europese topattractie geworden. Toeristen kunnen te voet naar boven of (zoals de koning) zich per koets naar boven laten voeren. Dat men Neuschwanstein dikwijls een sprookjeskasteel noemt, kan te maken hebben met het feit dat het kasteel van Doornroosje in Disneyland in Californië is gebaseerd op Slot Neuschwanstein. Walt Disney heeft Neuschwanstein zelf bezocht voordat de bouw van zijn eerste themapark begon.
Men begon met de bouw van het kasteel in 1869. Terwijl de bouwwerken vorderden werden de wensen van de koning steeds groter en de plannen en budgetten moesten meermaals herzien worden. Bijvoorbeeld waar later de grote troonzaal werd gebouwd was oorspronkelijk slechts een werkkamer voorzien en de gastenkamers uit het originele ontwerp werden afgevoerd om plaats te maken voor een grote Moorse zaal die uiteindelijk wegens geldgebrek niet gebouwd werd. Oorspronkelijk was de oplevering van het slot voorzien voor 1872, maar zoals we uit de feiten weten was het kasteel zelfs niet afgewerkt in 1886. Vanaf 1884 kon de koning het kasteel bewonen maar in totaal bracht de koning tot zijn dood in 1886 slechts 186 dagen in het kasteel door dat trouwens nog altijd meer op een grote bouwwerf dan op een kasteel leek. In 1885 ontving hij zijn moeder, de voormalige koningin Marie, op Neuschwanstein ter gelegenheid van haar zestigste verjaardag.
Ondanks de grootte van het kasteel, was het niet geschikt om er hof te houden, buiten de privévertrekken van de koning en kamers voor het personeel was er geen geschikte plaats voor een hofhouding. De bouw van een kemenade bijvoorbeeld was een directe verwijzing naar het tweede bedrijf van Lohengrin waar een van de taferelen zich in een dergelijke plaats afspeelt, maar had verder geen praktisch nut.
Lodewijk financierde zijn bouwprojecten uit eigen middelen en putte niet uit de staatskas. De bouwkosten voor het kasteel waren bij de dood van de koning opgelopen tot 6.180.047 Goudmark, waar oorspronkelijk op 3,2 miljoen goudmark was gerekend. Om de kosten te dekken ging Lodewijk meer en meer kredieten opnemen en in 1883 had hij al een schuld van zeven miljoen goudmark opgebouwd. In 1885 dreigden zijn schuldeisers met inbeslagname van zijn privégoederen.
De schuldproblemen van Lodewijk II verschaften de Beierse regering in 1886, naast de zogezegde krankzinnigheid van Lodewijk, de kans om de koning af te zetten. Op dat moment bevond Lodewijk zich in Neuschwanstein, het was het laatste van de kastelen die hij had laten bouwen dat hij bewoonde. De regeringscommissie die op 10 juni 1886 naar Neuschwanstein was gekomen om de koning af te zetten, liet Lodewijk opsluiten in het poortgebouw. Nadat de commissieleden waren vrijgelaten en terug naar München waren gereisd, kwam er op 11 juni een tweede commissie onder de leiding van Bernhard von Gudden die als belangrijk en gerespecteerd medicus jarenlang psychiater was van de koninklijke familie van Beieren. De koning moest het kasteel in de nacht van 11 op 12 juni verlaten. Op 13 juni werden de koning en Von Gudden na een wandeling dood aangetroffen in het meer van Starnberg.
Tussen de bergen werd rond 1850 iets hogerop de bekende Marienbrücke gebouwd door koning Maximiliaan II, de vader van Lodewijk. Vanaf dit bouwwerk heeft men een mooi zicht op het kasteel.
Helaas werden er precies vandaag reparaties aan de brug uitgevoerd, zodat we daar niet heen konden. De temperatuur was trouwens redelijk hoog, dus de wandeling richting het kasteel (gelukkig wel in de schaduw) was al uitputtend genoeg. Al met al een beetje teleurstellend en, achteraf gezien, hadden we deze stop beter kunnen skippen.
Onderweg mooi uitzicht op diverse meren: de Schwansee en de Alpsee.
Nadat we bij het slot gekeken hadden, reden we door naar Halblech-Buching, waar we een nachtje verblijven in het Hotel Bannwaldsee. Morgenochtend om 7.30 uur verzamelen we aan het ontbijt en rond 8.00 uur hopen we richting Nederland te vertrekken!
