Zweden, Denemarken, Duitsland, thuis...

Vanochtend ontbeten we om 7.00 uur in het Best Western Malmö Arena Hotel. We hadden nog zo'n 900 km voor de boeg, dus na het ontbijt vertrokken we direct.

De oversteek van Zweden naar Denemarken gaat gelukkig snel via een brug/tunnelcombinatie.

Deze brug, de Sontbrug, is op 1 juli 2000 door de Zweedse koning en de Deense koningin geopend.

De gehele verbinding over de Sont bestaat uit:

- een dubbeldeksbrug (autosnelweg boven, spoorweg beneden) van bijna 8 kilometer lang aan Zweedse kant;

- het kunstmatige eilandje Peberholm (Pepereiland, zo genoemd als toespeling op het naburige natuurlijk gevormde Saltholm, Zouteiland) met een lengte van 4 kilometer waar snelweg en spoorweg naast elkaar komen te liggen;

- en een 4 kilometer lange tunnel, de Drogdentunnel, aan Deense kant.

De bouw begon op 16 september 1993 en de kosten bedroegen uiteindelijk zo'n 3 miljard euro. De brug is aangelegd om de regio Kopenhagen-Malmö een economische impuls te geven. Daarnaast heeft de brug de reistijd van Kopenhagen naar bijv. het Deense eiland Bornholm met ongeveer drie uur verkort. En ook wij waren erg blij met deze verbinding ;-)

Na het afrekenen van iets meer dan € 50,- mochten we doorrijden.

We moesten wel oppassen voor behoorlijke zijwind, daarom moesten we onze snelheid aanpassen. Maar dat waren we al even gewend. Eigenlijk de hele route door Zweden reden we parallel aan de kust en hadden we regelmatig last van zijwind.

Heel bijzonder is dat de brug in een tunnel over gaat. Het was lastig om dat op de foto vast te leggen, vandaar maar even een fotootje van internet:

In Denemarken konden we ook goed doorrijden. Rond Kopenhagen was het wel even wat drukker, maar daarna bogen we al snel naar het zuiden af. We moesten nog diverse bruggen en tunnels, die de verschillende eilandjes met elkaar verbinden, oversteken.

Om uiteindelijk uit te komen in Rødbyhavn, de plaats waar de veerboot vertrekt naar Puttgarden (Duitsland).

We waren rond 9.45 uur bij de veerhaven. De eerstvolgende boot vertrok om 10.15 uur, daar konden we mee mee.

In de taxfreeshop aan boord werden nog diverse inkopen gedaan.

Na een kleine drie kwartier waren we in Duitsland. Toen we uiteindelijk weer op de snelweg waren, konden we ook hier vlot doorrijden. We stopten diverse keren voor koffie, benzine en eten.

Rond Osnabruck werd het wel erg druk, daarom kozen we voor een alternatieve route die ons om de file heen leidde.

Iets na 18.00 uur waren we in de buurt van Kesteren waar we bij De Goudreinet ons afscheidsmaal aten. Om 20.00 uur, dan wel 20.30 uur waren we allemaal weer heelhuids thuis!

Tot de volgende vakantie!

Malmö - Zweden

Vanochtend verzamelden we rond 6.30 uur in de hal van het Stalheim Hotel.

De laatste spullen werden in de auto gezet, we leverden de sleutels in en kregen onze ontbijtboxen mee. Die bestonden uit 2 sandwiches, een soort donut, een appel en een flesje water.

Vol goede moed begonnen we aan onze lange tocht. Het regende een klein beetje, maar er was nog nauwelijks verkeer op de weg, we schoten dus lekker op. Op een gegeven moment werden er wegwerkzaamheden en een afgesloten weg aangekondigd tussen Lofthus en Odda. Een eindje verder stond een bord dat de weg tussen 0.00 en 5.00 uur afgesloten zou zijn. Het was inmiddels net 8.00 uur, dus niets aan de hand zou je zeggen. Totdat we achter een rijtje stilstaande auto's aansloten en van een van de mensen die voor ons stonden begrepen dat de weg in ieder geval tot 10.00 uur afgesloten zou zijn. Even later kwam het bericht dat de weg de hele dag dicht zou blijven... Een omweg is in Noorwegen niet zo gauw gevonden. Maar we dachten met een veerpontje een oplossing te vinden. We reden terug naar Kinsarvik, maar helaas was de veerboot net vertrokken en de volgende duurde nog een hele tijd. Uiteindelijk besloten we dan maar via Geilo om te rijden (een mooie route door de Hardangervidda). De snelheid kwam, zoals gewoonlijk, niet hoger dan 60 km per uur. Met een afstand van ruim 500 km te gaan en inmiddels 9.30 uur op de klok, was de conclusie snel getrokken dat we de boot van 16.30 uur in Kristiansand niet meer gingen halen.

Na overleg besloten we om via Zweden naar huis te rijden. En daar zijn we dus de hele dag zoet mee geweest. Na 12,5 uur en 1.000 km onderweg te zijn geweest kwamen we even na 21.30 uur aan bij het Best Western Hotel in Malmö. Morgen de tweede etappe ;-)

Tindevegen

Vanochtend liepen Tanja en ik een klein rondje in de regen onder de paraplu... Aan de overkant van de weg bij het hotel is een klein 'openluchtmuseum' waar diverse oude huisjes/schuurtjes staan, waarvan de oudste uit het begin van de 18e eeuw.

Daarna zaten we nog even te internetten bij de receptie, tot de rest zover was om te gaan ontbijten.

Rond 9.45 uur vertrokken we, inmiddels met mooi weer, richting de Tindevegen, een tolweg die de plaatsen Øvre Årdal en Turtagrø met elkaar verbindt.

Om daar te komen, moesten we door diverse tunnels. Een van ruim 6 km, een van 11,4 km en de langste: de Lærdalstunnel van 24,5 km! Dit is zelfs de langste tunnel van de wereld, tenminste van de tunnels waar je zelf met de auto doorheen rijdt.

Er is van 1995 tot 2000 aan de tunnel gebouwd. Totaal is 2,500,000 kubieke meter steen verwijderd tijdens de constructie.

Om de 6 km kom je in een soort blauwe grot met aan de randen geel licht, wat de illusie moet wekken van een opkomende zon. Dit alles om te zorgen dat chauffeurs niet in slaap vallen. Je doet er nl wel zo'n 20 minuten over om door de tunnel te rijden.

Er zijn overigens geen nooduitgangen in de tunnel. Als er iets gebeurd kun je de noodtelefoon gebruiken. Als je dat doet, wordt de tunnel direct afgesloten en het verkeer in de tunnel krijgt de melding 'turn and exit' te zien.

Maar gelukkig gebeurde er vandaag niets...

In Øvre Årdal stopten we voor een lunch.

En daarna zochten we even naar het begin van de Tindevegen. Die begon gelijk goed met heel wat haarspeldbochten. Omdat de regen inmiddels ook weer rijkelijk naar beneden kwam, zijn er daar geen foto's van.

Iets verder stopten we wel en wilde Lau even in de sneeuw staan, wat lukte. Maar het was wel weer behoorlijk koud, 7 graden...

Er is uitzicht op diverse bergtoppen zoals de Store Skagastølstind (2405 meter) en de Fannaråki (2068 meter). In de winter is de weg trouwens afgesloten.

In Turtagrø stopten we bij het gelijknamige hotel voor een drankje en bekeken we of er eventueel een alternatieve route voor de terugreis was. Dat is hier nl. niet zo vanzelfsprekend.

Terug reden we langs de Lustrafjord en namen we het pontje van Manheller naar Fodnes en reden opnieuw door alle lange tunnels. De route kwam daardoor weer uit op half boven- en half ondergronds ;-)

Rond 18.00 uur waren we terug in het hotel. Daar genoten we van een warme maaltijd. De meesten aten van het buffet. Matt en Freek hielden het bij a la carte.

Ondertussen zijn de ontbijtboxen voor morgenochtend besteld. We willen nl eerder vertrekken dan het buffet gereed staat.

Om 16.30 uur moeten we de boot van Kristiansand naar Hirtshals halen, dat wordt dus een lange dag in de auto.

Wordt vervolgd vanuit Denemarken!