Stavanger

Ondanks de spierpijn van gisteren en de regen van vanochtend, gingen Tanja en ik toch een rondje over het 'park' doen. Park is niet helemaal de juiste benaming. De eigenaar heeft een boerderij, met in ieder geval een hoop fruitbomen, verder op diverse plekken wat vakantiehuisjes, een haventje en een heleboel bootjes.

Na het ontbijt smeerden we boterhammetjes voor de lunch en spraken we af rond 10.30 uur richting Stavanger te vertrekken, onze bestemming voor vandaag. We parkeerden de auto in Tau, de plaats waaruit de ferry vertrekt.

Er wordt druk gewerkt aan een tunnelverbinding tussen Tau en Stavanger. Sinds het voorjaar van 2013 is men al bezig met de constructie. In 2019 moet de tunnel klaar zijn. De kosten van het geheel bedragen volgens Wikipedia 5.22 billion NOK (delen door 10 voor eurootjes, een aardig bedrag dus).

De boot vertrekt om de 40 minuten. We hadden bedacht die van 12.00 uur te nemen, maar waren nog precies op tijd voor een boot eerder.

In een goed half uur waren we in Stavanger. Toen we van boord gingen, begon het enorm te gieten. Na even schuilen, renden we naar een overdekt winkelcentrum voor een kopje koffie. En kreeg Matt onderstaand taartje (ter geruststelling: de rest nam niets).

Gelukkig werd het daarna weer droog en liepen we een rondje door het centrum. Het was wel weer eens leuk om meerdere winkels bij elkaar te zien ;-)

Stavanger dankt zijn bestaan aan de oprichting van een bisdom in het begin van de twaalfde eeuw. Als oorsprong van Stavanger wordt het jaartal 1125 aangehouden. De eerste bisschop begon toen met de bouw van de kathedraal, de oudste stenen kerk in Noorwegen.

Hoewel Stavanger in 1425 stadsrechten verkreeg bleef het een betrekkelijk bescheiden plaats. Rond 1600 had de stad nog minder dan 1000 inwoners. In de zeventiende eeuw werd Stavanger tot tweemaal toe getroffen door grote branden. Bovendien verloor de stad de bisschopszetel aan Kristiansand dat zich in die periode snel ontwikkelde tot het centrum van het zuiden.

Pas in de negentiende eeuw is er sprake van groei: de stad profiteert van de groei in de visserij (voornamelijk haring) en de scheepvaart. Er ontstaat een industriële ontwikkeling, waarbij conservering, vooral van visproducten, een belangrijke sector is. De stad groeit van bijna 4000 inwoners aan het begin van de negentiende eeuw tot 36.000 aan het eind van de eeuw.

Hoewel de stad geen bisschopszetel meer was, bleef Stavanger een stad met een religieuze inslag. In 1818 vestigden in Noorwegen de eerste Quakers zich in Stavanger. Ook de eerste christelijke zending vanuit Noorwegen, Det Norske Misjonsselskap, werd in de stad opgericht. In 1925 werd de stad bovendien opnieuw bisschopszetel voor de Noorse staatskerk.

In 1969 werd voor het eerst olie gevonden in de bodem van de Noordzee. Die vondst was aanleiding voor een uitgebreid debat in Noorwegen welke stad het centrum van de olie-industrie zou worden. De voornaamste kandidaten waren Kristiansand en Stavanger. De uiteindelijke keuze voor Stavanger was het begin van een stormachtige ontwikkeling voor de stad.

In de haven lagen 2 cruiseschepen: de AIDA Luna en de Koningsdam van de Holland Amerika Lijn.

Daarna liepen we een rondje door de wijk Gamle (oud) Stavanger. Deze wijk bestaat uit 170 beschermde huizen uit de 18e en 19e eeuw.

In deze wijk staat het Norsk Hermetikmuseum, waar je info krijgt over de geschiedenis van de visconservenproductie. Vanaf het midden van de 19e eeuw vormden de conservenfabrieken van Stavanger (er waren er meer dan 50) de belangrijkste bedrijfstak. De stad werd wereldwijd bekend om de sardines in blik.

Daarna begon het opnieuw te regenen en vluchten we maar weer gauw de winkels binnen.

En werden er regenjassen gepast en gekocht.

Bij de Starbucks dronken we een bakje koffie en werd er gelijk gebruik gemaakt van de gratis wifi...

Ook een bezoekje aan de Domkirke mocht natuurlijk niet ontbreken.

Arjen, Jan, Freek en ik wilden het Norsk Oljemuseum gaan bekijken (een nagemaakt olieplatform, waar je info krijgt over het ontstaan en de productie van aardolie), maar op de heenweg kregen we zo'n gigantische bui over ons heen, dat we maar snel de Apple Store invluchtten. De bui was zo langdurig, dat we besloten niet meer naar het museum te gaan.

Om 17.00 uur aten we een hapje bij een Italiaans restaurant...

... en haalden de boot van 18.00 uur nog precies!

Morgen vertrekken we naar Stalheim, dus we gaan onze boel weer bij elkaar zoeken.

Of ze daar al wifi hebben uitgevonden is even de vraag...