Het Engelse Avontuur: Dag 10 - Saint-Malo & Vierville-sur-Mer

Het goede nieuws is dat er in het vakantiehuisje toch wifi is, het slechte nieuws dat het vrij trage wifi is. We zullen het er mee moeten doen ;-)

Vanochtend moesten we al vroeg opstaan, om uiterlijk 8.00 uur moesten we nl. bij de boot zijn.

Om 7.30 uur vertrokken we vanaf het hotel en waren dus ruim op tijd bij de Elizabeth Terminal.

Het inchecken ging snel, maar het duurde vrij lang voordat we aan boord konden.

Het was heel erg druk, dus we vertrokken met een kwartier vertraging.

De kapitein vertelde dat er een behoorlijke harde westenwind was, maar aan boord merkte je daar gelukkig weinig van. De overtocht verliep verder voorspoedig, om 11.45 uur waren we weer op het Franse vaste land.

Door de grote drukte stonden de parkeerdekken erg vol. De auto's stonden zo dicht op elkaar, dat sommige chauffeurs pas in konden stappen als de auto naast hen weggereden was.

We besloten in Saint-Malo een hapje te eten.

Terwijl we de auto parkeerden en naar de Oude Stad (Intra-Muros) liepen, voer de ferry al weer weg.

Het stadsdeel binnen de oude stadsmuur wordt Intra-Muros genoemd.

Sommige stukken dateren uit de 12e-14e eeuw, maar het grootste gedeelte is in de 18e eeuw vernieuwd.

Na de landing van de geallieerden op 6 juni 1944 werd 70% van het oude deel van Saint-Malo verwoest. Het is na de oorlog weer opgebouwd in de oorspronkelijke stijl.

De kathedraal Saint-Vincent.

Tijdens de Honderdjarige Oorlog zou er volgens een legende een wonder gebeurd zijn. Voor Saint-Malo belegerden de Engelse troepen de stad die ze maar niet konden innemen. De Engelsen besloten met een list in de stad te komen, door ver vanaf de muren en uit het zicht van de Fransen, een tunnel te graven onderdoor het strand. Ze groeven hun tunnel en verstevigden die met houten balken en planken. Zodoende kwamen ze onder de vestingmuren van de toren. Boven de poort, in een nis staat een beeld van de Maagd Maria. In haar linkerarm draagt ze Jezus, en haar rechterarm wees iets omhoog. De bevolking van Saint-Malo, die de Engelse invasie vreesden, baden om hulp. Iemand merkte op dat de rechterhand en wijsvinger van het Mariabeeld naar beneden wees. De inwoners zagen dit als een wonder en een teken uit de hemel. Meteen stonden de Franse soldaten klaar voor de poort toen de grond plots wegzakte en de tunnel met de verbaasde Engelsen, open lag. De Engelse soldaten werden in de pan gehakt en de tunnel met kokende olie volgegooid en de put gedicht. Daarna gaven de Engelsen het beleg voor Saint-Malo op.

Het bastion de la Hollande werd in 1674 gebouwd en in 1708 uitgebreid om de stad te beschermen tegen aanvallen van de Hollandse vloot.

Het werd uitgerust met 24 kanonnen. Later liet de graaf van Toulouse deze vervangen door grotere exemplaren: 12 kanonnen van kaliber 36 en 12 kanonnen van kaliber 48. De stad kreeg dit geschenk als beloning voor de moed en de verdediging tijdens de aanvallen van de Hollanders in 1696.

In 1684 werd de kennel van de "Chiens du Guet" (waakhonden) in dit bastion ondergebracht. Vanaf 1150 bewaakte een meute van 24 honden de stad. Om tien uur ‘s avonds luidde de klok van de kathedraal Saint-Vincent om aan te geven dat de honden rondom de stad werden losgelaten om de stranden en de haven te bewaken.

Iets na 13.30 uur reden we weg. We kwamen nog even in een file terecht, maar verder was het een rustig ritje en merkten we wij niets van zwarte zaterdag. Rond 16.30 uur arriveerden we bij ons vakantiehuis in Vierville-sur-Mer, direct gelegen aan het strand. Freek en Arjen waagden een duik in zee.

De eigenaren, een ouder echtpaar, stonden ons al op te wachten.

We kregen een rondleiding door het hele huis en mevrouw vertelde (gelukkig in het Engels) hoe alle apparaten werken. Het huis is van alle gemakken voorzien!

Op de foto hieronder het oorspronkelijk huis. In de Tweede Wereldoorlog is dit verwoest. Na de oorlog heeft de huidige eigenaar het zelf weer opgebouwd.