De laatste dag: Bastia

Vanmorgen ontbeten we in ons hotel, of beter: erbuiten, op het terras. Daarna reden we naar Bastia. We maakten kennis met een voor ons nog onbekend fenomeen in Corsica: een autoweg met gescheiden rijbanen, maar ook met file. We parkeerden nabij de binnenstad en lunchten in de schaduw van een parasol (het was 27 graden) aan het Place de Marché.

Daar zagen we de Église de Saint Jean-Baptiste al boven de bebouwing uitsteken. Na de lunch liepen we deze, zoals de naam al zegt, aan Johannes de Doper gewijde kerk binnen. We zagen een fraai interieur met schilderijen, beelden en plafondschilderingen. De kerk zelf is 17e-eeuws, maar het front is in de 19e eeuw aangepast. 

Na de kerk liepen we langs de oude haven, door de Jardin Romieu, een soort park tegen een helling waardoor trappen omhoog naar de ommuurde Citadel voeren. Bastia is een stad met steile straten en flinke hoogteverschillen. In de Citadel zijn smalle straatjes zonder toegang voor auto's te vinden en het paleis van de gouverneurs, dat nu een museum huisvest.

We daalden weer af van de Citadel en liepen langs allerlei opvallende en onopvallende gebouwen naar het Place de Saint Nicolas. Op dat grote plein aan zee, vernoemd naar de kindervriend uit Turkije (of een andere Nicolas wiens heilige bestaan de schrijver dezes is ontgaan), zagen we o.m. Napoleon, afgebeeld als een Romeinse keizer.

Na het bezoek aan Bastia reden we terug naar het hotel. We sloten onze vakantie af met een diner in een strandtent enkele kilometers verderop. 

Omdat het vliegtuig morgen al vroeg vertrekt en we dus voor de middag weer in Nederland hopen te zijn, is dit de laatste aflevering over ons Corsicaanse avontuur. Wij hebben ervan genoten!

Verslag van een volle dag

Zoals gisteren aangekondigd, stond vanmorgen onze rondvaart op de planning. Omdat we vandaag ook uitcheckten uit het appartement in Porto, was die planning wat krap. Om 7 uur de wekker, om half 9 de auto ingeladen en uitgecheckt, om kwart voor 9 op de "Explorateur" en voor 9 uur voeren we de Golf van Porto op. Deze rib-boot heeft twee grote buitenboordmotoren met elk het getal 300 erop en neemt maximaal 12 passagiers mee. We vlogen in volle vaart van bezienswaardigheid naar bezienswaardigheid. We zagen de roze granieten rotsen waar we zondag op liepen nu vanaf het water, inclusief grotten en smalle doorgangen. We zagen ook een voormalig vissersdorpje waar nog louter tweede woningen staan, maar dat geen stroom heeft. 

Speciale aandacht kreeg het natuurreservaat Scandola. Dit gebied omvat een deel van de zee en een schiereiland. Dit schiereiland mag niet worden betreden. Het bestaat niet uit graniet, zoals andere delen van de kust, maar uit bovengronds gestold vulkanisch gesteente, waarin de sporen van luchtbellen nog te zien zijn. Het gebied kent grotendeels geen zoet water. Er groeit wel beplanting, de zogenaamde maquis. Dat is lage, dichte beplanting die aan de regen genoeg heeft. Ook leven er geiten, die kennelijk aan dauw en regen genoeg hebben om te overleven. 

Aan de rand van het gebied bevindt zich Girolata. Dit dorpje ligt geïsoleerd, is alleen te voet, via een enkele uren durende wandeling te bereiken, of via het water. Dat laatste gebeurt veelvuldig: in het toeristenseizoen is het er elke dag druk met boten. We begrepen van onze schipper dat lang geleden een Ottomaanse vloot van hieruit piraterij bedreef. In de Slag bij Girolata in 1540 werd hieraan een einde gemaakt. 

Na de tocht kwamen we tegen twaalven in de Porto terug. We aten een broodje en reden daarna het dorpje uit. Op naar de omgeving van Bastia. Onderweg bezochten we het Parc de Saleccia. Dit is een soort natuurtuin van 7 ha. waarin de vegetatie van Corsica en het Middellandse-Zeegebied zichtbaar wordt gemaakt. Heel wat anders dan een Engelse landschapstuin, maar ook mooi.

Na nog een uurtje rijden kwamen we bij ons hotel voor de komende nachten, dichtbij het vliegveld van Bastia-Poretta, vanwaar we vrijdagochtend weer hopen te vertrekken.