Vandaag zaten we wederom, voor ons doen, vroeg aan het ontbijt. De kerk begon om negen uur. Toen we netjes om 8:45 uur aankwamen, was het parkeerterrein verdacht leeg. Toen er om vijf voor nog niemand was, bekroop ons het gevoel dat ook deze zondag de kerkmissie niet helemaal zou slagen. Een andere auto die het parkeerterrein opreed gaf nog een sprankje hoop, maar ook dit waren toeristen. Deze Amerikanen (helemaal met de auto vanuit Wisconsin) waren ook op zoek naar een kerk. Ze vertelden ons dat ze deze zomer een tour rond allerlei nationale parken deden, omdat een van de dochters dit jaar voor het laatst de leeftijd had dat ze gratis een Annual Pas voor het hele gezin kregen (een soort jaarabonnement op nationale parken). Toen de figuurlijke klok negen uur sloeg, wisten we zeker dat er vandaag geen dienst plaats ging vinden. Jammer maar helaas... We namen afscheid van onze Amerikaanse vrienden met een gemeenschappelijk gebed voor
safe travels. Bij het restaurantje waar we de afgelopen dagen hebben gegeten, tapten we vanaf de parkeerplaats de wifi af om zo even een preek te downloaden. We luisterden naar een verhaal van onze vriend uit de oostkust, Tim K. en vervolgden daarna onze reis.
Via een lunchstop bij Forscher German Bakery (de smaak van thuis, soort van) kwamen we aan in ons hotel in Zion National Park. De kamer was nog niet klaar, dus reden we verder het park in. Deze plek is weer helemaal anders dan alle andere dingen die we gezien hebben. Steile hellingen met uitgesproken ronde vormen en bomen op de vreemdste plekken, dat is hoe je Zion het best kunt omschrijven.
Het was inmiddels drie uur geweest, dus we konden inchecken. We hebben een schattige
cabin met veel ruimte. Helaas geen keuken... We waren daarom genoodzaakt gebruik te maken van de diensten van het restaurant dat bij onze Zion Mountain Ranch hoort. Hier serveerden ze o.a. bisonspecialiteiten. Alleen Lau waagde zich hier niet aan en ging voor een paddenstoelengerecht. Bison is echt erg lekker.
Na het diner maakten Lau en Arjen nog een mooie wandeling door het park, terwijl F. en ik noodgedwongen Netflix e.d. gebruikten.
's Avonds was er tijd om te genieten van de maan en de honderdduizenden sterren die hier vanwege het gebrek aan lichtvervuiling te zien zijn. Moe en voldaan vielen we één voor één in slaap. Tot morgen!
Ik geniet nog steeds mee, fijne reis verder en tot laterrrr TC
BeantwoordenVerwijderen