9/8 Yosemite

Gisteren hebben we vooral lang in de auto gezeten. Over een uur of zeven touren, valt weinig interessants te vermelden. Vandaar dat er even geen blog was. Daarnaast waren we het simpelweg vergeten. We reden vanuit Death Valley ongeveer 500 km via meerdere bergpassen en dalen naar Yosemite. De route bracht ons door de woestijn, zandduinen, vlaktes, bossen en bergen. 's Avonds settelden we rustig in onze Tenaya Lodge in het plaatstje Fish Camp, vlak buiten het park.

 

Vanochtend ontbeten we bij het in-house supermarktje met wat broodjes en andere zoetigheid. De afstanden zijn groot en de wegen zijn bochtig, dus na een uurtje touren, kwamen we aan bij Glacier Point. Een uitzichtpunt van waar je een groot gedeelte van het park kan overzien. O.a. de hoogste berg Half Dome is goed zichtbaar.

We reden door naar het centrum van Yosemite, Yosemite Valley, waar we in het Majestic Hotel lunchten.

We liepen een stukje de bossen in om de lunch te verteren en genoten van het uitzicht op El Capitan: 900m aan kaarsrechte rots. Deze plek is een walhalla voor klimmers. Het is moeilijk, het is gevaarlijk, maar dat is blijkbaar wat het alleen maar aantrekkelijker maakt. Vorig jaar is er een film uitgekomen over de klimmer Alex Honnold. Hij was de eerste (en tot nu toe enige) die El Capitan 'free solo' heeft beklommen. Dat betekent: zonder touwen, zonder hulpmiddelen. Jij, een blokje magnesium en de berg. Hieronder kan je de trailer van die film kijken, zweethandjes gegarandeerd. Deze berg was hoe dan ook een indrukwekkend gezicht en het idee dat er af en toe mensen omhoog klimmen, maakte het alleen maar indrukwekkender.

Voor de streamers onder ons: de documentaire The Dawn Wall, over een groepje klimmers dat de moeilijkste kant van El Cap beklimt, staat op Netflix.

 

Terug in het hotel maakten Lau en ik gebruik van de gym en zwom Arjen in het buitenzwembad (waar natuurlijk ook een bar aanwezig was). Freek vond het wel goed geweest en childe daarom hard op de kamer. We dineerden bij de Narrow Gauge Inn, een plek die ons was aangeraden door de Lonely Planet. Het was subliem. Freek at 'de lekkerste venison ooit', Arjen en ik een mooie filet mignon (hieronder afgebeeld) en Lau genoot van haar soup of the day. Ook het toetje was niet te versmaden.

 

Na afloop basketbalden Lau, Freek en ik er nog even op los in het binnenzwembad. Inmiddels is het al lang bedtijd. Tot morgen.