Het Duitse Avontuur (10): Mont Royal

De kerkdienst in de Evangelische Kirche van Trarbach begon om 11 uur. Ideaal voor uitslapende vakantievierders. De kerk ligt hoog. Er moeten flink wat traptreden beklommen worden om de ingang te bereiken. Dat hadden niet velen gedaan, want met een stuk of vijftien toeristen, de meesten herkenbaar als landgenoten, kwam het bezoekersaantal op rond de dertig. Terwijl de kerk een veelvoud van dat getal zou kunnen herbergen. De plaatselijke predikant heette de gasten "van onze kleine gemeenschap" dan ook hartelijk welkom in de dienst. De dienst had een wat traditioneler karakter dan die van de vorige week. Centraal stond het verhaal waarmee Johannes 8 begint: de confrontatie tussen de Farizeeërs en Jezus over de overspelige vrouw, waarbij hij zegt: wie zonder zonde is werpe de eerste steen. Hij bukt dan tweemaal om met zijn vinger in de aarde te schrijven. Dat tweemaal was mij eerlijk gezegd nooit zo opgevallen, maar de predikant had er een originele uitleg bij. Het was een boeiende preek. Zelf vond hij hem wat lang, maar wij zijn "thuis" wel langere gewend.

Na de lunch werd het steeds warmer in ons vakantiehuisje en ondanks de parasol ook op ons terrasje. We hebben toen de verkoeling gezocht in de bossen van de Mont Royal, rond het vakantiepark. Met mooie doorkijkjes op de rivier en de dorpen aan beide zijden van "onze" smalle landtong tussen de slingerende rivier.

Die Mont heet trouwens niet zomaar Royal. Eind zeventiende eeuw liet  koning Lodewijk XIV van Frankrijk, die met vele landen in oorlog was, op deze hoge landtong een enorme vesting bouwen, echt een stad op de berg. Naar verluidt werden hier 8.000 dwangarbeiders voor ingezet. Van 1687 tot 1692 waren zij hier actief. Er hadden duizenden soldaten en paarden in moeten kunnen. Toen de zgn. Negenjarige Oorlog beëindigd werd in de Vrede van Rijswijk bezegelde dat het lot van de vesting Mont Royal: in 1698 werd zij verwoest. Nu ja, de sporen zijn er nog altijd. Na opgravingen ook weer zichtbaar gemaakt en voorzien van informatieborden. We kwamen ze al wandelend dan ook tegen: delen van hoge muren en wallen, keldergewelven en bastions.

Onderweg kwamen we ook langs het vliegveldje. Een grasbaan waar kleine propellervliegtuigen opstijgen en landen en ook zweefvliegtuigen de lucht ingetrokken worden. Een boeiend gezicht om het ene vliegtuig het andere te zien trekken!

Na onze wandeling keken we mee met de eredienst in onze thuisgemeente en aten we een zelfgekookt pastamaal. Hiermee sluiten we onze dagen aan de Moezel af: morgen wacht Maastricht!