In dat stadje bevindt zich het kasteel Schloss Colditz. Dit kasteel heeft een geschiedenis die teruggaat tot de twaalfde eeuw, maar het is tegenwoordig het bekendst vanwege de functie die het had in de Tweede Wereldoorlog. Toen was het namelijk een van de plaatsen waar krijgsgevangen officieren en piloten werden opgesloten.
We troffen het. Het was niet druk in het grote kasteel, waar overigens ook een muziekschool en een jeugdherberg in gevestigd zijn. Toch zou er binnen afzienbare tijd een Engelstalige rondleiding starten. We konden dus direct aansluiten. De gids was een Engelsman. De rondleiding ging even in op de veelbewogen geschiedenis van het kasteel door de eeuwen heen, maar vooral de oorlogsgeschiedenis kreeg de aandacht.
Gevangenen uit o.m. Polen, Engeland, Frankrijk en Nederland hadden hier onderdak. De totale groep was ongeveer 600 man. Velen van hen probeerden te vluchten. Circa 300 pogingen zijn bekend, waarvan er zo'n 30 zijn geslaagd. De straf op een vluchtpoging was 28 dagen isoleercel, meer was volgens de Geneefse conventie niet toegestaan en in Colditz hield men zich daar ook aan. Zo is er maar één gevangene per ongeluk doodgeschoten tijdens de vlucht.
De verhalen van de vluchtpogingen zijn buitengewoon mooi en creatief. Men vervalste Duitse identiteitspapieren, uniformen en verklaringen, groef tunnels (de langste werd 44 meter door de rotsen), liet zich in het ziekenhuis opnemen met nepklachten. Een man maakte vrouwenkleding van o.m. aanwezig beddengoed, zette een pruik op van het amateurtoneel en liep het kasteel uit. Helaas viel zijn horloge op de grond, iemand wilde het teruggeven en toen werd hij ontdekt.
Een ander spectaculair verhaal is dat een groep piloten een zweefvliegtuig bouwde op zolder van een van de gebouwen. Er werd in deze ongebruikte ruimte een nepwand geplaatst, zodat de werkplaats onzichtbaar was, en met restjes hout en lakens werden vliegtuigonderdelen gebouwd. Dit alles aan de hand van een boek uit de bibliotheek van het kasteel, dat gedetailleerde informatie bevatte over vliegtuigbouw. Het toestel is nooit gebruikt, want voor het kon vliegen kwam de bevrijding. Het is na de oorlog verdwenen. Aan de hand van de bouwtekeningen heeft een Engelse filmploeg enkele jaren terug een vliegtuig laten bouwen. Dit is afgeschoten van het dak van Colditz zoals het plan van de bouwers was, en bleek inderdaad te kunnen vliegen en over de rivier te landen. Er staat nu een replica in het kasteel.
In een kelder onder de poort van het kasteel is een herdenkingsplaats ingericht voor 84 verstandelijk gehandicapten, die in de jaren dertig zijn omgebracht in het kasteel. Ook zij waren volgens de nazi's het bestaan niet waard. Een kunstenaar heeft 84 opgerolde betonnen matrassen gemaakt, om zo deze mensen als individu te erkennen. Indrukwekkend.
Na Colditz reden we terug naar Leipzig. We stopten bij het Völkerschlachtdenkmal. Het monument voor de veldslag bij Leipzig in oktober 1813, waarbij diverse legers dat van Napoleon versloegen, die tien op de terugtocht uit Rusland was. Op de plaats waar Napoleon zich tijdens de veldslag bevond, is dit monument van 90 meter hoog gebouwd. Pas 100 jaar na de slag, overigens. Het is hoog en best indrukwekkend met reusachtige beelden en je kunt erin en zelfs bovenop uitkijken over de stad. Leuk voor een bezoek dus, maar we vonden het niet echt mooi. Misschien maakt het waterbassin nog wel het meest indruk, omdat dat symbool staat voor de zee van tranen die gestort is voor de tienduizenden gesneuvelde soldaten.
Toen weer terug naar het hotel. Op het terras van de Italiaan om de hoek hebben we lekker gegeten. De serveerster meldde dat het voor haar deur 41 graden was geweest die middag. Buiten de stad was het een graad of vier minder en in kastelen en grote monumenten is het heerlijk koel, dus wij hadden er niet zoveel last van, gelukkig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.