In Cochem was het druk met toeristen, al begrepen we dat de streek met alle problemen van covid en overvolle luchthavens zo'n 20% minder bezoekers heeft dan in topjaren. Het is natuurlijk jammer voor de lokale economie, maar wij misten ze niet echt... Na de lunch liepen we een rondje langs de winkeltjes in Cochem. Er zijn souvenirshops en uiteraard wijnverkopers. Maar verder zijn het allemaal winkeltjes met kleding, tassen, schoenen en andere artikelen die men thuis ook krijgen kan. Kennelijk hebben vakantiegangers die op reis ineens nodig.
Vervolgens liepen we het steile weggetje naar de Reichsburg op, die zo'n 100 meter boven de stad staat op een heuvel. Daar moet je als Moezeltoerist toch geweest zijn. Al zijn we niet naar binnen gegaan, we genoten wel van het uitzicht.
Onderweg naar "huis" zijn we gestopt bij een wijnboer. Na wat proeven en uitleg, de eerder genoemde steilste helling behoorde tot zijn domein, lieten we ons verleiden tot de aankoop van wat flessen.
Tenslotte keken we nog wat rond in Traben-Trarbach (vlakbij het vakantiehuisje). Dit stadje ligt aan beide oevers van de Moezel. Behalve de rivier kun je er ook mooie gebouwen zien. In het begin van de twintigste eeuw was de stad een van de grootste exporteurs van wijn in Europa, en dat bracht geld in het laatje. Er zijn dan ook statige gebouwen, vaak met Jugendstilkenmerken.
We hebben hier gelijk maar gegeten ook. Dit keer niet buiten, maar een beetje in het donker, onder de gewelven van wat een oude stal zal zijn geweest. Het had wel een bijzondere sfeer en het eten smaakte goed.
Vervolgens de laatste kilometers naar het vakantiehuisje, waar we tot het bijna donker werd nog heerlijk op het terras zaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.