Blasket Islands

Vandaag stond een 4 uur durende vaartocht met de Blasket Princess vanuit Ventry (op het schiereiland Dingle) naar de Blasket Islands (een groep van 6 eilanden voor de kust) op het programma. Omdat Ventry ruim 100 km. van ons vakantiehuis vandaan ligt, vertrokken we om 9.45 uur vanuit Kenmare.

Om 11.45 uur waren we op de plaats van bestemming. Het laatste stukje waren de verkeersborden alleen nog in Gaelic. We moesten in Ventry zijn, maar op de borden stond Ceann Trà. Best logisch, toch?

We parkeerden op het parkeerterrein van Quinn's Bar. Het was een customers only carpark, maar omdat er verder nauwelijks parkeergelegenheid in de buurt was, trokken we er ons niet zoveel van aan. De (vader van) eigenaar kwam net het parkeerterreintje versperren, maar we mochten toch blijven staan. De pub had een bordje food served all day, maar zoals we ondertussen weten is dat pas vanaf 12.30 uur... We hadden wel trek in een kopje koffie, dus liepen we door naar het volgende restaurantje. Helaas was het koffiezetapparaat broken, en de eigenaresse verwees ons naar de Pottery, ong. 200 meter verderop. Gelukkig lukte het daar wel en kocht Tanja nog een paar leuke schaaltjes.

Rond 12.45 uur verzamelden we op de pier in Ventry.

Na een poosje zagen we de Blasket Princess al aankomen. De boot bleef in de baai liggen en de passagiers werden met een Zodiac vanaf de boot naar de kade gebracht en v.v. Dat begon dus al leuk! We moesten allemaal een reddingsvest aan, dat op de boot gelukkig weer uit mocht.

Toen iedereen aan boord gebracht was, konden we vertrekken!

We voeren eerst naar Great Blasket Island. Dit eiland is bewoond geweest tot 1953 door voornamelijk vissers (max. 200). Deze spraken alleen Iers (Gaelic), geen Engels en waren voor alles afhankelijk van het vasteland. Zelfs de doden werden op het vasteland begraven. Omdat de zee erg woest kan zijn, was het soms enkele weken niet mogelijk om van of naar het eiland te gaan. Mede daarom heeft de regering uiteindelijk besloten de bevolking van het eiland te evacueren. Een groot deel van hen is geëmigreerd en velen van hen zijn terechtgekomen in Springfield, Massachusetts.

  

Van dit eiland moesten we een aantal mensen ophalen. Daarna voeren we naar Inishvickillane, een eiland dat geen bewoners heeft. Het is particulier eigendom van nakomelingen van een vroegere minister-president van Ierland, die het in 1970 kocht als plaats waar hij zich kon terugtrekken en experimenteren met alternatieve energiebronnen. Hij heeft herten op het eiland geïntroduceerd. Die zagen we ook rondlopen. Er staat, behalve een aantal ruïnes van oude bebouwing, één huis op dat als vakantiewoning dienstdoet. We pikten enkele mensen die hier verbleven op. Omdat de boot wegens weersomstandigheden in combinatie met het getij enkele dagen niet had kunnen varen, zou ik me zo voor kunnen stellen dat ze blij waren weer naar het vaste land te gaan.

Hoe verder we op zee kwamen, hoe hoger de golven. We deinden behoorlijk...

Onderweg zouden we mogelijk zeehonden, dolfijnen, bruinvissen, walvissen, haaien en orka's kunnen zien. We zagen al vrij snel een aantal zeehonden en een enkele bruinvis, maar voor de rest hadden we de moed al opgegeven. Gelukkig kwamen we rond 16.00 uur toch nog een groepje dolfijnen tegen, die een eind met de boot mee zwommen. Erg leuk om te zien, maar heel lastig om op de foto te krijgen! Er is een filmpje van gemaakt, dit zal vermoedelijk zaterdag nog geüpload worden.

Wel zagen we aalscholvers, jan-van-gents en nog meer vogels.

Rond 17.00 uur waren we weer in de haven van Ventry. Omdat het nu hoog water was, konden we wel aan de kade aanleggen en via een eng trapje omhoog klimmen...

Als dank voor het parkeren, voelden we ons genoodzaakt om bij Quinn te eten. Het eten was niet om over naar huis te schrijven, dus dat doen we dan ook niet.

Rond 20.30 uur waren we weer in Kenmare.

Daar werden koffers ingepakt enz. Het begint al aardig vertrouwd te worden!

 Morgen vertrekken we naar Lisdoonvarna.