Dag 16 - Gairloch & omgeving

Vandaag geen reisdag, dus deden we het wat rustiger aan.

De meneer van de receptie vond Tanja en mij maar vreemd dat we buiten gingen wandelen, terwijl hij ons gisteravond al voor de muggen gewaarschuwd had.

We liepen een rondje om het hotel. Aan de achterkant stonden een aantal Schotse hooglanders te grazen. Daar hadden ze het erg druk mee, dus geen tijd om te poseren.

Vandaag stond een bezoekje aan Inverewe Garden op het programma.

Tijdens het ontbijt zagen we dat het ging regenen en dat bleef helaas een tijd zo.

Daarom reden we eerst maar een eindje met de auto richting een mooi uitzichtpunt.

Per toeval kwamen we langs het Russian Arctic Convoy Exhibition Centre in Aultbea en stopten daar. 

Aultbea ligt aan Loch Ewe. In de Tweede Wereldoorlog werd dit Loch gebruikt als marinebasis. Vanuit deze besloten baai vertrokken konvooien naar Rusland (Archangelsk of Murmansk).

Nadat Rusland aan de kant van de geallieerden kwam te staan, werd in juli 1941 een verdrag gesloten om de nieuwe bondgenoot van wapens en andere oorlogsbehoeften te voorzien. Deze werden per schip naar noordelijke Russische havens vervoerd, de enige die bereikbaar waren zonder door Duitsland of zijn bondgenoten gecontroleerde wateren te moeten varen.

De eerste konvooien van koopvaardijschepen, beschermd door marineschepen, vertrokken vanuit IJsland. In 1942 vertrok het eerste konvooi uit Loch Ewe. In de zomermaanden voer men zover mogelijk naar het noorden om buiten bereik van de  vliegtuigen van de Luftwaffe te blijven. In de winter ging dat niet, omdat het poolijs dan verder naar het zuiden lag. Naast de vliegtuigen was er nog de dreiging van Duitse onderzeeboten. Het was een gevaarlijke reis. Winston Churchill noemde het “the worst journey in the world”. In 20 konvooien vertrokken tussen februari 1942 en december 1944 ruim 500 koopvaardijschepen, waarvan er ruim 100 verloren gingen, waarbij ruim 800 opvarenden omkwamen. Van de in totaal 100 escorterende marineschepen gingen er 22 ten onder, waarbij volgens de informatie in het museum maar liefst 1900 mensen het leven lieten. In het ijskoude water hadden drenkelingen nauwelijks kans te overleven. 

Loch Ewe vandaag.

Volgens de gids in het museum komen er nog steeds onderzeeboten in Loch Ewe. Dat wij er gisteren een gezien hadden, was dan ook niet vreemd. Nadat hij de foto's gezien had, zei hij dat het een hunter-killer submarine was en geen missile-submarine en -gelukkig!- behorend bij de Royal Navy.

Vervolgens gingen we naar Inverewe Garden, waar we het door de regen helaas niet droog hielden.

De tuinen waren prachtig, dus dat maakte weer veel goed!

Er groeien veel bijzondere planten en bomen, die eigenlijk zo noordelijk (57,8 graden noorderbreedte) niet zouden kunnen groeien. Door de golfstroom blijkt dat dan toch ineens te kunnen.

Inverewe werd in 1862 gestart door de 20 jaar oude Osgood Mackenzie. Hij kreeg 4860 ha braakliggende grond van zijn familie, gelegen naast hun landgoed. In die tijd stond er alleen een wilgenboom op het terrein.  

Mackenzie begon met het planten van beschermde boomsoorten en importeerde grond voor de ommuurde tuin. Hij ontdekte dat het klimaat van de westkust de groei van de exotische soorten ten goede kwam. In 1922 stond de tuin al internationaal bekend door de bijzondere plantensoorten.

Staat er een rododendron of een oleander op de onderste foto's, zie collage hieronder? Tanja en ik kwamen er niet uit. Misschien kan een van onze volgers uitkomst geven!

Freek vermaakte zich ondertussen prima in het restaurant met wifi, cola en chips met haggis... 

Gairloch beach

Rond 15.30 uur waren we weer terug bij het hotel en keken nog even bij de 'falconry', bestaand uit een paar uilen, een havik en een arend.

Ik houd er eerlijk gezegd niet van. 

Maar 'little owl' is toch wel erg 'cute'...

Tot morgen! Dan gaan we het eerste stuk van de thuisreis beginnen. 

Aan alles komt tenslotte een eind...