Blackwater Valley & Gap of Dunloe

Vanochtend herstelden Tanja en ik onze traditie van een ochtendwandeling maar weer. Ik versliep het wel een beetje, maar iets na 8.00 uur waren we toch onderweg. Toen we terugkwamen waren de pannenkoeken gebakken en konden we direct aan tafel. Na het ontbijt werd het avondeten alvast klaar gemaakt: aardappelen geschild, prei gesneden, gehakt gebraden en de rest gekookt, zodat het bij thuiskomst direct de oven in kon. Daarna dronken we nog een bakje koffie.

Rond 11.00 uur gingen we op weg naar Moll's Gap: dat is een uitzichtpunt waar je uitkijkt over een kloof, omringd door hoge bergen.

We wilden de route vandaag niet te groot maken, daarom reden we wat rond over hele smalle weggetjes (die heb ik nu wel genoeg gezien ;-) in de buurt van de Blackwater Valley.









We kwamen gelukkig niet zo veel tegenliggers tegen, maar het eerste wat we tegenkwamen was gelijk een vrachtauto met wegwerkers. Die waren wel het een en ander gewend, want twee mannen sprongen direct van de vrachtwagen af en dirigeerden ons een dreef naar een stuk land in. Het hek naar het land werd zelfs geopend, zodat we er met 2 auto's in pasten...

Na een leuke route, kwamen we opnieuw in de buurt van Moll's Gap uit. Daar picknickten we op een rots en reden verder in de richting van de Gap of Dunloe.



De Gap of Dunloe is een door gletsjers uitgesleten bergpas die erg populair is bij wandelaars, fietsers en ruiters. De weg door het ravijn biedt een schitterend uitzicht op de kloof en drie kleine meren.









Helaas was het hier behoorlijk druk. Vanuit Killarney is het mogelijk om met een jaunting car (een koetsje getrokken door een paard) door de pas te rijden. Omdat de weg zo smal is, moesten we steeds heel langzaam rijden en wachten tot we weer zo'n koetsje konden inhalen. Op d'n duur werd het best vervelend... Maar het uitzicht maakte een hoop goed.







En we zagen wat de domineesvrouw ons zondag al vertelde: in de meeste landen rijden de auto's rechts, in (o.a.) Groot-Brittannië links en in Ierland in the middle of the road...

Bij een waterval wilde ik een foto schieten, maar door de zompige, natte grond ging ik onderuit. Ik zal de foto die Freek daarna van me maakte maar niet plaatsen, maar ik moest het van m'n familie (ja, daar moet je het van hebben!) toch vermelden. Dus, bij deze! M'n kleren zijn, dankzij de snelle actie van mijn zus, ondertussen zelfs al weer gewassen!

Morgen hopen we een vaartochtje te gaan maken in de buurt van Blasket Island, als het weer het toelaat uiteraard. Jullie lezen het wel weer!